تاریخچه زیستاپ

زمین سرمایه مشترک بشر برای نسل حاضر و نسل‌های آینده است؛ به همین دلیلی تمامی تلاش‌هایی که برای حفاظت محیط زیست انجام می‌شود در حقیقت گام برداشتن در مسیر حفظ نسل بشری است. با این حال در گیر‌ودار زندگی روزمره، گاهی انسان‌ها کمتر به میراث گرانبهای زندگی خود توجه دارند و گاه عمدا به تخریب آن می‌پردازند که به همین دلیل قوانینی برای حمایت از محیط زیست به تصویب رسیده و مجازات‌هایی را برای کسانی که این میراث خدادادی را نادیده می‌گیرند، در نظر گرفته است.

بر این اساس قوانین و مقرراتی به تصویب رسیده است تا بلکه این روند‌نگران کننده را متوقف کند. اما در کنار این قوانین و مقررات آنچه می‌تواند حل مشکل تخریب محیط زیست را به دنبال داشته باشد، نهادینه کردن اخلاق زیست محیطی است به گونه‌ای که هر شخص خود را ملتزم به حفظ محیط زیست بداند. در کنار آن تصویب قوانین بازدارنده و کارآمد و مهم‌تر از آن، اجرای جدی آنها می‌تواند در حفاظت بهتر از محیط زیست موثر باشد.

در ایران از سال ۱۳۷۴ مطالعاتی در قالب “طرح مدیریت پسماندهای جامد” شروع شد که این مطالعات سرانجام در سال ۱۳۸۳ تحت عنوان “قانون مدیریت پسماندها” به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.

تیم زیستاپ توانست در مدت زمان کوتاهی پس از دیدن آموزش ها در مرکز محیط زیست ایران و به عنوان کارشناسان سازمان بازیافت شهرداری رشت طی سال های ۸۵ تا ۸۷ توسعه منابع انسانی را به انجام رسانده و تنها دو سال بعد از تصویب قانون مدیریت پسماندها در سال ۱۳۸۵ (یک سال بعد از همکاری با کارخانه کمپوست رشت) فعالیت آموزشی و تحقیقاتی در حوزه پسماند و تفکیک از مبدا را آغاز نماید.

زیستاپ با بهره‌گیری از متخصصان مجرب داخلی، بومی و متعهد، نه تنها توانسته است تیم خود را در انجام تحقیقات و پژوهش توسعه دهد، بلکه ارائه خدمات آموزشی برای حفظ محیط زیست در سطح استاندارهای جهانی را سر لوحه کار خود قرار داده است.